gradus
English
Etymology
From Gradus ad Parnassum (Latin, literally, a step to Parnassus), a 17th century prosody dictionary long used in British schools.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɡɹeɪdəs/
Noun
gradus (plural graduses)
Latin
Etymology
From Proto-Indo-European *gʰredʰ- (“to walk, go”), cognate with Proto-Slavic *gręsti (Old Church Slavonic грѧсти (gręsti)), Lithuanian gridyti, Proto-Germanic *gridiz (Gothic 𐌲𐍂𐌹𐌳𐍃 (grids)), Old High German crit).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈɡra.dus/, [ˈɡra.dʊs]
Noun
gradus m (genitive gradūs); fourth declension
- a step, pace
- a stage, degree
- a rank
- (by extension) a position, station, ground
- firm position, stand
- a step, stair, round of a ladder
- a braid of hair
- (mathematics) degree
- 1553, Luminarum atque Planetarum motuum Tabulae octogina quinque, omnium ex his quae Alphonsum sequuntur quam faciles
- Motus, seu locus, per signa, gradus, minuta, et secunda constitutus, intelligitur (secundum regulam Alphonsi) signa physica, id est quodlibet signum ex 60 gradibus compositum, et quilibet gradus ex 60 minutis, et quodlibet minutum ex 60 secundis, et sic succesivem: et per consequens, sex signa totum circulum perficiunt.
- A motion, or location, for a sign, being composed of degrees, minutes, and seconds, is understood (according to the rule of Alphonse) to be a physical sign, that is, every sign is composed of 60 degrees, and every degree of 60 minutes, and every minute of 60 seconds, and so on and so forth: and in consequence, six signs make up an entire circle.
- Motus, seu locus, per signa, gradus, minuta, et secunda constitutus, intelligitur (secundum regulam Alphonsi) signa physica, id est quodlibet signum ex 60 gradibus compositum, et quilibet gradus ex 60 minutis, et quodlibet minutum ex 60 secundis, et sic succesivem: et per consequens, sex signa totum circulum perficiunt.
- 1553, Luminarum atque Planetarum motuum Tabulae octogina quinque, omnium ex his quae Alphonsum sequuntur quam faciles
Inflection
Fourth declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | gradus | gradūs |
Genitive | gradūs graduis |
graduum |
Dative | graduī | gradibus |
Accusative | gradum | gradūs |
Ablative | gradū | gradibus |
Vocative | gradus | gradūs |
Derived terms
- gradālis
- gradārius
- gradātim
- gradātiō
- gradātus
- gradilis
Related terms
Descendants
References
- gradus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- gradus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- gradus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- gradus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
- Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to take a step: gradum facere
- to increase one's pace: gradum addere (sc. gradui) (Liv. 26. 9)
- on tiptoe: suspenso gradu
- to retreat step by step: gradum sensim referre
- to disconcert a person: animum alicuius de statu, de gradu demovere (more strongly depellere, deturbare)
- to lose one's composure; to be disconcerted: de gradu deici, ut dicitur
- to occupy a very high position in the state: in altissimo dignitatis gradu collocatum, locatum, positum esse
- to depose, bring down a person from his elevated position: aliquem ex altissimo dignitatis gradu praecipitare (Dom. 37. 98)
- to overthrow a person (cf. sect. IX. 6): aliquem de dignitatis gradu demovere
- to overthrow a person (cf. sect. IX. 6): aliquem gradu movere, depellere or de gradu (statu) deicere
- to attain a position of dignity: dignitatis gradum ascendere
- to reach the highest grade of office: amplissimos honorum gradus assequi, adipisci
- to advance rapidly: citato gradu incedere (cf. sect. II. 5)
- to halt: gradum sistere
- to march on the enemy: gradum inferre in hostem
- to take a step: gradum facere
- gradus in Harry Thurston Peck, editor (1898) Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
- gradus in William Smith et al., editor (1890) A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, London: William Wayte. G. E. Marindin
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.