grabić

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *grabiti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɡra.bʲit͡ɕ/
  • audio(file)

Verb

grabić impf (perfective zgrabić or zagrabić)

  1. to rake (to use a rake on)
  2. to rob, to plunder, to pillage

Conjugation
Conjugation of grabić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive grabić
present tense 1st grabię grabimy
2nd grabisz grabicie
3rd grabi grabią
past tense 1st grabiłem grabiłam grabiliśmy grabiłyśmy
2nd grabiłeś grabiłaś grabiliście grabiłyście
3rd grabił grabiła grabiło grabili grabiły
future tense 1st będę grabił1 będę grabiła1 będziemy grabili1 będziemy grabiły1
2nd będziesz grabił1 będziesz grabiła1 będziecie grabili1 będziecie grabiły1
3rd będzie grabił1 będzie grabiła1 będzie grabiło1 będą grabili1 będą grabiły1
conditional 1st grabiłbym grabiłabym grabilibyśmy grabiłybyśmy
2nd grabiłbyś grabiłabyś grabilibyście grabiłybyście
3rd grabiłby grabiłaby grabiłoby grabiliby grabiłyby
imperative 1st — grabmy
2nd grab grabcie
3rd niech grabi niech grabią
active adjectival participle grabiący grabiąca grabiące grabiący grabiące
passive adjectival participle grabiony grabiona grabione grabieni grabione
contemporary adverbial participle grabiąc
impersonal past grabiono
verbal noun grabienie
1 or: będę grabić, będziesz grabić etc.

Further reading
  • grabić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.