gnić

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *gnjiti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɡɲit͡ɕ/
  • audio(file)

Verb

gnić impf (perfective zgnić)

  1. to rot; to decay

Conjugation
Conjugation of gnić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive gnić
present tense 1st gniję gnijemy
2nd gnijesz gnijecie
3rd gnije gniją
past tense 1st gniłem gniłam gniliśmy gniłyśmy
2nd gniłeś gniłaś gniliście gniłyście
3rd gnił gniła gniło gnili gniły
future tense 1st będę gnił1 będę gniła1 będziemy gnili1 będziemy gniły1
2nd będziesz gnił1 będziesz gniła1 będziecie gnili1 będziecie gniły1
3rd będzie gnił1 będzie gniła1 będzie gniło1 będą gnili1 będą gniły1
conditional 1st gniłbym gniłabym gnilibyśmy gniłybyśmy
2nd gniłbyś gniłabyś gnilibyście gniłybyście
3rd gniłby gniłaby gniłoby gniliby gniłyby
imperative 1st — gnijmy
2nd gnij gnijcie
3rd niech gnije niech gniją
active adjectival participle gnijący gnijąca gnijące gnijący gnijące
contemporary adverbial participle gnijąc
impersonal past gnito
verbal noun gnicie
1 or: będę gnić, będziesz gnić etc.

Further reading
  • gnić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.