gjarn

Icelandic

Etymology

From Old Norse gjarn, from Proto-Germanic *gernaz.

Pronunciation
  • IPA(key): /cartn/
  • Rhymes: -artn
  • Rhymes: -atn

Adjective

gjarn (comparative gjarnari, superlative gjarnastur)

  1. willing, eager, keen

Declension
    positive (strong declension)
singular masculine feminine neuter
nominative gjarn gjörn gjarnt
accusative gjarnan gjarna gjarnt
dative gjörnum gjarnri gjörnu
genitive gjarns gjarnrar gjarns
plural masculine feminine neuter
nominative gjarnir gjarnar gjörn
accusative gjarna gjarnar gjörn
dative gjörnum gjörnum gjörnum
genitive gjarnra gjarnra gjarnra
    positive (weak declension)
singular masculine feminine neuter
nominative gjarni gjarna gjarna
accusative gjarna gjörnu gjarna
dative gjarna gjörnu gjarna
genitive gjarna gjörnu gjarna
plural masculine feminine neuter
nominative gjörnu gjörnu gjörnu
accusative gjörnu gjörnu gjörnu
dative gjörnu gjörnu gjörnu
genitive gjörnu gjörnu gjörnu
    comparative
singular masculine feminine neuter
nominative gjarnari gjarnari gjarnara
accusative gjarnari gjarnari gjarnara
dative gjarnari gjarnari gjarnara
genitive gjarnari gjarnari gjarnara
plural masculine feminine neuter
nominative gjarnari gjarnari gjarnari
accusative gjarnari gjarnari gjarnari
dative gjarnari gjarnari gjarnari
genitive gjarnari gjarnari gjarnari
    superlative (strong declension)
singular masculine feminine neuter
nominative gjarnastur gjörnust gjarnast
accusative gjarnastan gjarnasta gjarnast
dative gjörnustum gjarnastri gjörnustu
genitive gjarnasts gjarnastrar gjarnasts
plural masculine feminine neuter
nominative gjarnastir gjarnastar gjörnust
accusative gjarnasta gjarnastar gjörnust
dative gjörnustum gjörnustum gjörnustum
genitive gjarnastra gjarnastra gjarnastra
    superlative (weak declension)
singular masculine feminine neuter
nominative gjarnasti gjarnasta gjarnasta
accusative gjarnasta gjörnustu gjarnasta
dative gjarnasta gjörnustu gjarnasta
genitive gjarnasta gjörnustu gjarnasta
plural masculine feminine neuter
nominative gjörnustu gjörnustu gjörnustu
accusative gjörnustu gjörnustu gjörnustu
dative gjörnustu gjörnustu gjörnustu
genitive gjörnustu gjörnustu gjörnustu

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *gernaz. Ultimately from Proto-Indo-European *ǵʰer- (“to yearn”).

Adjective

gjarn

  1. eager, desirous
  2. (with dative) willing to follow one

Declension
    Strong declension of gjarn
singular masculine feminine neuter
nominative gjarn gjǫrn gjarnt
accusative gjarnan gjarna gjarnt
dative gjǫrnum gjarni gjǫrnu
genitive gjarns gjarnar gjarns
plural masculine feminine neuter
nominative gjarnir gjarnar gjǫrn
accusative gjarna gjarnar gjǫrn
dative gjǫrnum gjǫrnum gjǫrnum
genitive gjarna gjarna gjarna
    Weak declension of gjarn
singular masculine feminine neuter
nominative gjarni gjarna gjarna
accusative gjarna gjǫrnu gjarna
dative gjarna gjǫrnu gjarna
genitive gjarna gjǫrnu gjarna
plural masculine feminine neuter
nominative gjǫrnu gjǫrnu gjǫrnu
accusative gjǫrnu gjǫrnu gjǫrnu
dative gjǫrnum gjǫrnum gjǫrnum
genitive gjǫrnu gjǫrnu gjǫrnu

Descendants

References
  • gjarn in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.