gerçek

See also: Gerçek

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish كرچك‎ (gerçek, “true, actual, real”), from Old Anatolian Turkish [script needed] (girçek, “true”), [script needed] (girtü, “truth”), from Proto-Turkic *gẹr-tü (“true, truth”).[1] Compare also Mongolian гэрээ (geree, “agreement”), гэрч (gerč, “witness”).

cognates

Cognate with Karakhanid [script needed] (kertü, “truth, oath”), Old Uyghur [script needed] (kertü, “truth”), [script needed] (kertgün-, “to believe”), Azerbaijani gerçək (“true”), Khakas киртінерге (kirtínerge, “to believe”), Turkmen gerçek (“brave, courageous”), Yakut кырдьык (kırcık, “true, veritable, exact”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ɟeɾtʃec/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: ger‧çek

Adjective

gerçek (comparative daha gerçek, superlative en gerçek)

  1. true, real
  2. rightful, truthful

Declension
predicative forms of gerçek
present tense
positive,
declarative		 positive,
interrogative		 negative,
declarative		 negative,
interrogative
ben (I am) gerçeğim gerçek miyim? gerçek değilim gerçek değil miyim?
sen (you are) gerçeksin gerçek misin? gerçek değilsin gerçek değil misin?
o (he/she/it is) gerçek / gerçektir gerçek mi? gerçek değil gerçek değil mi?
biz (we are) gerçeğiz gerçek miyiz? gerçek değiliz gerçek değil miyiz?
siz (you are) gerçeksiniz gerçek misiniz? gerçek değilsiniz gerçek değil misiniz?
onlar (they are) gerçek(ler) gerçek(ler) mi? gerçek değil(ler) gerçek değiller mi?
past tense
positive,
declarative		 positive,
interrogative		 negative,
declarative		 negative,
interrogative
ben (I was) gerçektim gerçek miydim? gerçek değildim gerçek değil miydim?
sen (you were) gerçektin gerçek miydin? gerçek değildin gerçek değil miydin?
o (he/she/it was) gerçekti gerçek miydi? gerçek değildi gerçek değil miydi?
biz (we were) gerçektik gerçek miydik? gerçek değildik gerçek değil miydik?
siz (you were) gerçektiniz gerçek miydiniz? gerçek değildiniz gerçek değil miydiniz?
onlar (they were) gerçektiler gerçek miydiler? gerçek değildi(ler) / değillerdi gerçek değil miydiler?
indirect past
positive,
declarative		 positive,
interrogative		 negative,
declarative		 negative,
interrogative
ben (I was) gerçekmişim gerçek miymişim? gerçek değilmişim gerçek değil miymişim?
sen (you were) gerçekmişsin gerçek miymişsin? gerçek değilmişsin gerçek değil miymişsin?
o (he/she/it was) gerçekmiş gerçek miymiş? gerçek değilmiş gerçek değil miymiş?
biz (we were) gerçekmişiz gerçek miymişiz? gerçek değilmişiz gerçek değil miymişiz?
siz (you were) gerçekmişsiniz gerçek miymişsiniz? gerçek değilmişsiniz gerçek değil miymişsiniz?
onlar (they were) gerçekmişler gerçek miymişler? gerçek değilmiş(ler) / değillermiş gerçek değil miymişler?

Synonyms

Derived terms

Adverb

gerçek

  1. for real

Derived terms
  • gerçekten

Noun

gerçek

  1. truth, the real, fact, reality

Declension
Inflection
Nominative gerçek
Definite accusative gerçeği
Singular Plural
Nominative gerçek gerçekler
Definite accusative gerçeği gerçekleri
Dative gerçeğe gerçeklere
Locative gerçekte gerçeklerde
Ablative gerçekten gerçeklerden
Genitive gerçeğin gerçeklerin
Possessive forms
Singular Plural
1st singular gerçeğim gerçeklerim
2nd singular gerçeğin gerçeklerin
3rd singular gerçeği gerçekleri
1st plural gerçeğimiz gerçeklerimiz
2nd plural gerçeğiniz gerçekleriniz
3rd plural gerçekleri gerçekleri
Predicative forms
Singular Plural
1st singular gerçeğim gerçeklerim
2nd singular gerçeksin gerçeklersin
3rd singular gerçek
gerçektir		 gerçekler
gerçeklerdir
1st plural gerçekiz gerçekleriz
2nd plural gerçeksiniz gerçeklersiniz
3rd plural gerçekler gerçeklerdir

Derived terms
  • gerçeküstü

References
  1. Starostin, Sergei; Dybo, Anna; Mudrak, Oleg (2003), “*gẹr-tü”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.