geniculatus
Latin
Etymology
From geniculum.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ɡe.ni.kuˈlaː.tus/, [ɡɛ.nɪ.kʊˈɫaː.tʊs]
Adjective
geniculātus (feminine geniculāta, neuter geniculātum); first/second declension
- knotty (full of knots)
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | geniculātus | geniculāta | geniculātum | geniculātī | geniculātae | geniculāta | |
Genitive | geniculātī | geniculātae | geniculātī | geniculātōrum | geniculātārum | geniculātōrum | |
Dative | geniculātō | geniculātae | geniculātō | geniculātīs | geniculātīs | geniculātīs | |
Accusative | geniculātum | geniculātam | geniculātum | geniculātōs | geniculātās | geniculāta | |
Ablative | geniculātō | geniculātā | geniculātō | geniculātīs | geniculātīs | geniculātīs | |
Vocative | geniculāte | geniculāta | geniculātum | geniculātī | geniculātae | geniculāta |
References
- geniculatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- geniculatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- geniculatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.