gemæne

Old English

Etymology

From Proto-Germanic *gamainiz, from Proto-Indo-European *mey- (to change), equivalent to ġe- + mǣne. Akin to Old Frisian mēne (common, general), Old Saxon gimēni (common, general), Old Dutch gemeini, Old High German gimeini, Gothic 𐌲𐌰𐌼𐌰𐌹𐌽𐍃 (gamains).

Pronunciation

  • IPA(key): /jeˈmæːne/

Adjective

ġemǣne

  1. common, general
  2. mutual, in common

Declension

Weak Strong
case singular plural case singular plural
m n f m n f m n f
nominative ġemǣna ġemǣne ġemǣne ġemǣnan nom. ġemǣne ġemǣne ġemǣnu ġemǣne ġemǣnu, -e ġemǣna, -e
accusative ġemǣnan ġemǣne ġemǣnan acc. ġemǣnne ġemǣne ġemǣne ġemǣne ġemǣnu, -e ġemǣna, -e
genitive ġemǣnan ġemǣnra, ġemǣnena gen. ġemǣnes ġemǣnes ġemǣnre ġemǣnra
dative ġemǣnan ġemǣnum dat. ġemǣnum ġemǣnum ġemǣnre ġemǣnum
instrumental ġemǣne

Descendants

Noun

ġemǣne n

  1. fellowship
  2. intercourse

Declension

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.