féltékeny

Hungarian

Etymology

félt + -ékeny (adjective-forming suffix denoting ability or tendency). Created during the Hungarian language reform which took place in the 18th–19th centuries.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈfeːlteːkɛɲ]
  • Hyphenation: fél‧té‧keny

Adjective

féltékeny (comparative féltékenyebb, superlative legféltékenyebb)

  1. jealous

Declension

Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony)
singular plural
nominative féltékeny féltékenyek
accusative féltékenyet féltékenyeket
dative féltékenynek féltékenyeknek
instrumental féltékennyel féltékenyekkel
causal-final féltékenyért féltékenyekért
translative féltékennyé féltékenyekké
terminative féltékenyig féltékenyekig
essive-formal féltékenyként féltékenyekként
essive-modal
inessive féltékenyben féltékenyekben
superessive féltékenyen féltékenyeken
adessive féltékenynél féltékenyeknél
illative féltékenybe féltékenyekbe
sublative féltékenyre féltékenyekre
allative féltékenyhez féltékenyekhez
elative féltékenyből féltékenyekből
delative féltékenyről féltékenyekről
ablative féltékenytől féltékenyektől

Derived terms

References

  1. Eőry, Vilma. Értelmező szótár+ (’Explanatory Dictionary Plus’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2007. →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.