fanfaronar
Ido
Etymology
Borrowed from Esperanto fanfaroni, French fanfaronner and Spanish fanfarronear.
Pronunciation
- IPA(key): /fan.fa.roˈnar/
Verb
fanfaronar (present tense fanfaronas, past tense fanfaronis, future tense fanfaronos, imperative fanfaronez, conditional fanfaronus)
- to boast
Conjugation
Conjugation of fanfaronar
![]() |
present | past | future | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
infinitive | fanfaronar | fanfaronir | fanfaronor | ||||
tense | fanfaronas | fanfaronis | fanfaronos | ||||
conditional | fanfaronus | ||||||
imperative | fanfaronez | ||||||
adjective active participle | fanfaronanta | fanfaroninta | fanfarononta | ||||
adverbial active participle | fanfaronante | fanfaroninte | fanfarononte | ||||
nominal active participle | singular | fanfaronanto | fanfaroninto | fanfarononto | |||
plural | fanfaronanti | fanfaroninti | fanfarononti | ||||
adjective passive participle | fanfaronata | fanfaronita | fanfaronota | ||||
adverbial passive participle | fanfaronate | fanfaronite | fanfaronote | ||||
nominal passive participle | singular | fanfaronato | fanfaronito | fanfaronoto | |||
plural | fanfaronati | fanfaroniti | fanfaronoti |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.