exauditus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of exaudiō.

Participle

exaudītus m (feminine exaudīta, neuter exaudītum); first/second declension

  1. discerned, perceived
  2. hearkened, heeded, heard
    • 405 CE, Jerome, Vulgate Tobiae.3.24:
      in illo tempore exauditae sunt preces amborum in conspectu gloriae summi Dei
      At that time the prayers of them both were heard in the sight of the glory of the most high God:
  3. understood, comprehended

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative exaudītus exaudīta exaudītum exaudītī exaudītae exaudīta
Genitive exaudītī exaudītae exaudītī exaudītōrum exaudītārum exaudītōrum
Dative exaudītō exaudītae exaudītō exaudītīs exaudītīs exaudītīs
Accusative exaudītum exaudītam exaudītum exaudītōs exaudītās exaudīta
Ablative exaudītō exaudītā exaudītō exaudītīs exaudītīs exaudītīs
Vocative exaudīte exaudīta exaudītum exaudītī exaudītae exaudīta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.