etiket

See also: etiquette

Dutch

Etymology

Borrowed from French étiquette.

Pronunciation
  • Audio(file)
  • Hyphenation: eti‧ket

Noun

etiket n (plural etiketten, diminutive etiketje n)

  1. label, tag

Synonyms

Turkish

Etymology

Borrowed from French étiquette.

Noun

etiket (definite accusative etiketi, plural etiketler)

  1. label, tag

Declension
Inflection
Nominative etiket
Definite accusative etiketi
Singular Plural
Nominative etiket etiketler
Definite accusative etiketi etiketleri
Dative etikete etiketlere
Locative etikette etiketlerde
Ablative etiketten etiketlerden
Genitive etiketin etiketlerin
Possessive forms
Singular Plural
1st singular etiketim etiketlerim
2nd singular etiketin etiketlerin
3rd singular etiketi etiketleri
1st plural etiketimiz etiketlerimiz
2nd plural etiketiniz etiketleriniz
3rd plural etiketleri etiketleri
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.