erraticus

Latin

Etymology

From erratus + -icus.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /erˈraː.ti.kus/, [ɛrˈraː.tɪ.kʊs]

Adjective

errāticus (feminine errātica, neuter errāticum); first/second declension

  1. wandering, roving
  2. erratic
  3. wild

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative errāticus errātica errāticum errāticī errāticae errātica
Genitive errāticī errāticae errāticī errāticōrum errāticārum errāticōrum
Dative errāticō errāticō errāticīs
Accusative errāticum errāticam errāticum errāticōs errāticās errātica
Ablative errāticō errāticā errāticō errāticīs
Vocative errātice errātica errāticum errāticī errāticae errātica

Descendants

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.