eremicus
Latin
Etymology
From Ancient Greek ἐρημία (erēmía, “desert, solitude”) + -icus.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /eˈreː.mi.kus/, [ɛˈreː.mɪ.kʊs]
Declension
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | erēmicus | erēmica | erēmicum | erēmicī | erēmicae | erēmica | |
Genitive | erēmicī | erēmicae | erēmicī | erēmicōrum | erēmicārum | erēmicōrum | |
Dative | erēmicō | erēmicae | erēmicō | erēmicīs | erēmicīs | erēmicīs | |
Accusative | erēmicum | erēmicam | erēmicum | erēmicōs | erēmicās | erēmica | |
Ablative | erēmicō | erēmicā | erēmicō | erēmicīs | erēmicīs | erēmicīs | |
Vocative | erēmice | erēmica | erēmicum | erēmicī | erēmicae | erēmica |
Descendants
- Translingual:
Related terms
References
William T Stearn (2004), “Vocabulary”, in Botanical Latin, Fourth edition, Portland, OR: Timber Press, →ISBN, page 399
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.