erabréngen

Luxembourgish

Etymology

From eran- + bréngen

Verb

erabréngen (third-person singular present bréngt eran, preterite bruecht eran, past participle erabruecht or erabruet, past subjunctive bréicht eran, auxiliary verb hunn)

  1. to bring in

Conjugation

Irregular with past tense, separable
infinitive erabréngen
participle erabruecht
auxiliary hunn
present
indicative
past
indicative
conditional imperative
1st singular bréngen eran bruecht eran bréicht eran
2nd singular bréngs eran bruechts eran bréichts eran bréng eran
3rd singular bréngt eran bruecht eran bréicht eran
1st plural bréngen eran bruechten eran bréichten eran
2nd plural bréngt eran bruecht eran bréicht eran bréngt eran
3rd plural bréngen eran bruechten eran bréichten eran
(n) or (nn) indicates the Eifeler Regel.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.