equestris

Latin

Etymology 1

Collateral form of equester.

Adjective

equestris (neuter equestre); third declension

  1. Alternative form of equester
    • circa 20 BC, Titus Livius Patavinus (author), Wilhelm Weissenborn (editor), Ab Urbe Condita Libri (2nd ed., 1884), volume II (books xxi–xxx), book xxvii, chapter 1, §§ 1011 (page 356):
      neque ea spes vana fuit; nam cum comminus acie et peditum certamine multi cecidissent Romanorum, starent tamen ordines signaque, equestris tumultus a tergo, simul a castris clamor hostilis auditus sextam ante legionem, quae in secunda acie posita prior ab Numidis turbata est, quintam deinde atque eos, qui ad prima signa erant, avertit.
Declension

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative equestris equestre equestrēs equestria
Genitive equestris equestris equestrium equestrium
Dative equestrī equestrī equestribus equestribus
Accusative equestrem equestre equestrēs, equestrīs equestria
Ablative equestrī equestrī equestribus equestribus
Vocative equestris equestre equestrēs equestria

Etymology 2

Regularly declined forms of equester.

Adjective

equestris

  1. nominative feminine singular of equester
  2. genitive masculine singular of equester
  3. genitive feminine singular of equester
  4. genitive neuter singular of equester
  5. vocative feminine singular of equester
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.