emittens

Latin

Etymology

Present participle of ēmittō.

Participle

ēmittēns m, f, n (genitive ēmittentis); third declension

  1. emitting (sending forth)
  2. hurling
  3. uttering
  4. discharging
  5. expelling

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative ēmittēns ēmittēns ēmittentēs ēmittentia
Genitive ēmittentis ēmittentis ēmittentium ēmittentium
Dative ēmittentī ēmittentī ēmittentibus ēmittentibus
Accusative ēmittentem ēmittēns ēmittentēs ēmittentia
Ablative ēmittentī ēmittentī ēmittentibus ēmittentibus
Vocative ēmittēns ēmittēns ēmittentēs ēmittentia
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.