emittendus

Latin

Etymology

Future passive participle of ēmittō.

Participle

ēmittendus m (feminine ēmittenda, neuter ēmittendum); first/second declension

  1. which is to be emitted

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative ēmittendus ēmittenda ēmittendum ēmittendī ēmittendae ēmittenda
Genitive ēmittendī ēmittendae ēmittendī ēmittendōrum ēmittendārum ēmittendōrum
Dative ēmittendō ēmittendae ēmittendō ēmittendīs ēmittendīs ēmittendīs
Accusative ēmittendum ēmittendam ēmittendum ēmittendōs ēmittendās ēmittenda
Ablative ēmittendō ēmittendā ēmittendō ēmittendīs ēmittendīs ēmittendīs
Vocative ēmittende ēmittenda ēmittendum ēmittendī ēmittendae ēmittenda
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.