ekmek

Turkish

Pronunciation

  • IPA(key): /ecˈmec/

Etymology 1

From Old Turkic etmek, from Proto-Turkic.

Noun

ekmek (definite accusative ekmeği, plural ekmekler)

  1. bread
Declension
Inflection
Nominative ekmek
Definite accusative ekmeği
Singular Plural
Nominative ekmek ekmekler
Definite accusative ekmeği ekmekleri
Dative ekmeğe ekmeklere
Locative ekmekte ekmeklerde
Ablative ekmekten ekmeklerden
Genitive ekmeğin ekmeklerin
Possessive forms
Singular Plural
1st singular ekmeğim ekmeklerim
2nd singular ekmeğin ekmeklerin
3rd singular ekmeği ekmekleri
1st plural ekmeğimiz ekmeklerimiz
2nd plural ekmeğiniz ekmekleriniz
3rd plural ekmekleri ekmekleri

Derived terms

  • ekmeklik
  • ekmeksiz
  • ekmeksizlik
  • ekmekçi
  • ekmekçilik

Etymology 2

From Old Turkic ek-, from Proto-Turkic *ek-.

Verb

ekmek

  1. to sow, plant
Conjugation

Further reading

  • ekmek in Turkish dictionaries at Türk Dil Kurumu
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.