eiectus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of ēiciō.

Participle

ēiectus m (feminine ēiecta, neuter ēiectum); first/second declension

  1. expelled, ejected, rejected
  2. stranded

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative ēiectus ēiecta ēiectum ēiectī ēiectae ēiecta
Genitive ēiectī ēiectae ēiectī ēiectōrum ēiectārum ēiectōrum
Dative ēiectō ēiectō ēiectīs
Accusative ēiectum ēiectam ēiectum ēiectōs ēiectās ēiecta
Ablative ēiectō ēiectā ēiectō ēiectīs
Vocative ēiecte ēiecta ēiectum ēiectī ēiectae ēiecta

Derived terms

References

  • eiectus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • eiectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • those ideas have long ago been given up: illae sententiae iam pridem explosae et eiectae sunt (Fin. 5. 8. 23)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.