efenmetan
Old English
Pronunciation
- IPA(key): /ˌefenˈmetɑn/, [ˌevenˈmetɑn]
Conjugation
Conjugation of efenmetan (strong class 5)
infinitive | efenmetan | tō efenmetanne |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st-person singular | efenmete | efenmæt |
2nd-person singular | efenmetst | efenmǣte |
3rd-person singular | efenmet | efenmæt |
plural | efenmetaþ | efenmǣton |
subjunctive | present | past |
singular | efenmete | efenmǣte |
plural | efenmeten | efenmǣten |
imperative | ||
singular | efenmet | |
plural | efenmetaþ | |
participle | present | past |
efenmetende | efenmeten |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.