edictalis

Latin

Etymology

From ēdictum (edict), from ēdīcō (I declare, announce, decree), from ex (out of, from) + dīcō (say, affirm, tell).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /eː.dikˈtaː.lis/, [eː.dɪkˈtaː.lɪs]

Adjective

ēdictālis (neuter ēdictāle); third declension

  1. (Late Latin) according to edict, by edict

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative ēdictālis ēdictāle ēdictālēs ēdictālia
Genitive ēdictālis ēdictālium
Dative ēdictālī ēdictālibus
Accusative ēdictālem ēdictāle ēdictālēs, ēdictālīs ēdictālia
Ablative ēdictālī ēdictālibus
Vocative ēdictālis ēdictāle ēdictālēs ēdictālia

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.