dóiteán

Irish

Etymology

From dóite (“burnt”) +‎ -án, from dóigh (“burn”, verb).

Noun

dóiteán m (genitive singular dóiteáin, nominative plural dóiteáin)

  1. fire, conflagration

Declension
Declension of dóiteán

First declension

Bare forms:

Case Singular Plural
Nominative dóiteán dóiteáin
Vocative a dhóiteáin a dhóiteána
Genitive dóiteáin dóiteán
Dative dóiteán dóiteáin

Forms with the definite article:

Case Singular Plural
Nominative an dóiteán na dóiteáin
Genitive an dóiteáin na ndóiteán
Dative leis an dóiteán

don dóiteán

 leis na dóiteáin

Derived terms
  • árachas dóiteáin (“fire insurance”)
  • briogáid dóiteáin (“fire-brigade”)
  • dóiteánacht (“fire-raising”)
  • dóiteánaí (“fire-raiser”)
  • fear dóiteáin (“fireman”)
  • inneall dóiteáin (“fire-engine”)
  • múchadh dóiteáin (“fire-fighting”)
  • múchtóir dóiteáin (“fire-extinguisher”)
  • picéad dóiteáin (“fire picket”)
  • píobán dóiteáin (“fire-hose”)
  • riosca dóiteáin (“fire-risk”)
  • stáisiún dóiteáin (“fire-station”)

Mutation
Irish mutation
Radical Lenition Eclipsis
dóiteán dhóiteán ndóiteán
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.