dziergać

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *dьrgati.

Pronunciation

IPA(key): /ˈd͡ʑɛr.ɡat͡ɕ/

Verb

dziergać impf

  1. (transitive) to crochet, to embroider

Conjugation
Conjugation of dziergać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive dziergać
present tense 1st dziergam dziergamy
2nd dziergasz dziergacie
3rd dzierga dziergają
past tense 1st dziergałem dziergałam dziergaliśmy dziergałyśmy
2nd dziergałeś dziergałaś dziergaliście dziergałyście
3rd dziergał dziergała dziergało dziergali dziergały
future tense 1st będę dziergał1 będę dziergała1 będziemy dziergali1 będziemy dziergały1
2nd będziesz dziergał1 będziesz dziergała1 będziecie dziergali1 będziecie dziergały1
3rd będzie dziergał1 będzie dziergała1 będzie dziergało1 będą dziergali1 będą dziergały1
conditional 1st dziergałbym dziergałabym dziergalibyśmy dziergałybyśmy
2nd dziergałbyś dziergałabyś dziergalibyście dziergałybyście
3rd dziergałby dziergałaby dziergałoby dziergaliby dziergałyby
imperative 1st — dziergajmy
2nd dziergaj dziergajcie
3rd niech dzierga niech dziergają
active adjectival participle dziergający dziergająca dziergające dziergający dziergające
passive adjectival participle dziergany dziergana dziergane dziergani dziergane
contemporary adverbial participle dziergając
impersonal past dziergano
verbal noun dzierganie
1 or: będę dziergać, będziesz dziergać etc.

Synonyms

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.