durum

See also: dürüm

English
Durum wheat

Etymology

Latin dūrum, nominative neuter singular of dūrus (“hard”).

Pronunciation
  • (UK) IPA(key): /ˈdjuːɹəm/, /ˈdʌ.ɹəm/
  • Homophone: Durham

Noun

durum (usually uncountable, plural durums)

  1. (often used attributively) Ellipsis of durum wheat
    durum pasta
    durum bread

Translations
durum wheat — see durum wheat

Latin

Adjective

dūrum

  1. nominative neuter singular of dūrus

Turkish

Etymology

Noun

durum (definite accusative durumu, plural durumlar)

  1. situation; status, condition

Declension
Inflection
Nominative durum
Definite accusative durumu
Singular Plural
Nominative durum durumlar
Definite accusative durumu durumları
Dative duruma durumlara
Locative durumda durumlarda
Ablative durumdan durumlardan
Genitive durumun durumların
Possessive forms
Singular Plural
1st singular durumum durumlarım
2nd singular durumun durumların
3rd singular durumu durumları
1st plural durumumuz durumlarımız
2nd plural durumunuz durumlarınız
3rd plural durumları durumları

Synonyms

Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.