duplicatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of duplicō.

Participle

duplicātus m (feminine duplicāta, neuter duplicātum); first/second declension

  1. doubled, duplicated
  2. double

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative duplicātus duplicāta duplicātum duplicātī duplicātae duplicāta
Genitive duplicātī duplicātae duplicātī duplicātōrum duplicātārum duplicātōrum
Dative duplicātō duplicātō duplicātīs
Accusative duplicātum duplicātam duplicātum duplicātōs duplicātās duplicāta
Ablative duplicātō duplicātā duplicātō duplicātīs
Vocative duplicāte duplicāta duplicātum duplicātī duplicātae duplicāta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.