ducturus

Latin

Etymology

Future active participle of dūcō.

Participle

ductūrus m (feminine ductūra, neuter ductūrum); first/second declension

  1. about to lead, about to guide

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative ductūrus ductūra ductūrum ductūrī ductūrae ductūra
Genitive ductūrī ductūrae ductūrī ductūrōrum ductūrārum ductūrōrum
Dative ductūrō ductūrae ductūrō ductūrīs ductūrīs ductūrīs
Accusative ductūrum ductūram ductūrum ductūrōs ductūrās ductūra
Ablative ductūrō ductūrā ductūrō ductūrīs ductūrīs ductūrīs
Vocative ductūre ductūra ductūrum ductūrī ductūrae ductūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.