dubitaturus

Latin

Etymology

Future active participle of dubitō.

Participle

dubitātūrus m (feminine dubitātūra, neuter dubitātūrum); first/second declension

  1. about to doubt

Declension

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dubitātūrus dubitātūra dubitātūrum dubitātūrī dubitātūrae dubitātūra
Genitive dubitātūrī dubitātūrae dubitātūrī dubitātūrōrum dubitātūrārum dubitātūrōrum
Dative dubitātūrō dubitātūrae dubitātūrō dubitātūrīs dubitātūrīs dubitātūrīs
Accusative dubitātūrum dubitātūram dubitātūrum dubitātūrōs dubitātūrās dubitātūra
Ablative dubitātūrō dubitātūrā dubitātūrō dubitātūrīs dubitātūrīs dubitātūrīs
Vocative dubitātūre dubitātūra dubitātūrum dubitātūrī dubitātūrae dubitātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.