dubitator

Latin

Etymology

From dubitō (doubt).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /du.biˈtaː.tor/, [dʊ.bɪˈtaː.tɔr]

Noun

dubitātor m (genitive dubitātōris); third declension

  1. A doubter.

Inflection

Third declension.

Case Singular Plural
Nominative dubitātor dubitātōrēs
Genitive dubitātōris dubitātōrum
Dative dubitātōrī dubitātōribus
Accusative dubitātōrem dubitātōrēs
Ablative dubitātōre dubitātōribus
Vocative dubitātor dubitātōrēs

Descendants

References

  • dubitator in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • dubitator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.