doskonalić

Polish

Etymology

From doskonały (“perfect”).

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔ.skɔˈna.lʲit͡ɕ/

Verb

doskonalić impf (perfective udoskonalić)

  1. (transitive) to perfect, hone, improve

Conjugation
Conjugation of doskonalić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive doskonalić
present tense 1st doskonalę doskonalimy
2nd doskonalisz doskonalicie
3rd doskonali doskonalą
past tense 1st doskonaliłem doskonaliłam doskonaliliśmy doskonaliłyśmy
2nd doskonaliłeś doskonaliłaś doskonaliliście doskonaliłyście
3rd doskonalił doskonaliła doskonaliło doskonalili doskonaliły
future tense 1st będę doskonalił1 będę doskonaliła1 będziemy doskonalili1 będziemy doskonaliły1
2nd będziesz doskonalił1 będziesz doskonaliła1 będziecie doskonalili1 będziecie doskonaliły1
3rd będzie doskonalił1 będzie doskonaliła1 będzie doskonaliło1 będą doskonalili1 będą doskonaliły1
conditional 1st doskonaliłbym doskonaliłabym doskonalilibyśmy doskonaliłybyśmy
2nd doskonaliłbyś doskonaliłabyś doskonalilibyście doskonaliłybyście
3rd doskonaliłby doskonaliłaby doskonaliłoby doskonaliliby doskonaliłyby
imperative 1st — doskonalmy
2nd doskonal doskonalcie
3rd niech doskonali niech doskonalą
active adjectival participle doskonalący doskonaląca doskonalące doskonalący doskonalące
passive adjectival participle doskonalony doskonalona doskonalone doskonaleni doskonalone
contemporary adverbial participle doskonaląc
impersonal past doskonalono
verbal noun doskonalenie
1 or: będę doskonalić, będziesz doskonalić etc.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.