doodvallen

Dutch

Etymology

From dood + vallen.

Verb

doodvallen

  1. to drop dead, to die suddenly
  2. (offensive, as an imperative) drop dead!

Inflection

Inflection of doodvallen (strong class 7, separable)
infinitive doodvallen
past singular viel dood
past participle doodgevallen
infinitive doodvallen
gerund doodvallen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular val doodviel dooddoodvaldoodviel
2nd person sing. (jij) valt doodviel dooddoodvaltdoodviel
2nd person sing. (u) valt doodviel dooddoodvaltdoodviel
2nd person sing. (gij) valt doodvielt dooddoodvaltdoodvielt
3rd person singular valt doodviel dooddoodvaltdoodviel
plural vallen doodvielen dooddoodvallendoodvielen
subjunctive sing.1 valle doodviele dooddoodvalledoodviele
subjunctive plur.1 vallen doodvielen dooddoodvallendoodvielen
imperative sing. val dood
imperative plur.1 valt dood
participles doodvallenddoodgevallen
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.