doić

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *dojiti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdɔ.it͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

doić impf (perfective wydoić)

  1. (transitive) to milk (to express milk from mammal)
  2. (colloquial) to milk; to exploit ruthlessly

Conjugation
Conjugation of doić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive doić
present tense 1st doję doimy
2nd doisz doicie
3rd doi doją
past tense 1st doiłem doiłam doiliśmy doiłyśmy
2nd doiłeś doiłaś doiliście doiłyście
3rd doił doiła doiło doili doiły
future tense 1st będę doił1 będę doiła1 będziemy doili1 będziemy doiły1
2nd będziesz doił1 będziesz doiła1 będziecie doili1 będziecie doiły1
3rd będzie doił1 będzie doiła1 będzie doiło1 będą doili1 będą doiły1
conditional 1st doiłbym doiłabym doilibyśmy doiłybyśmy
2nd doiłbyś doiłabyś doilibyście doiłybyście
3rd doiłby doiłaby doiłoby doiliby doiłyby
imperative 1st — dójmy
2nd dój dójcie
3rd niech doi niech doją
active adjectival participle dojący dojąca dojące dojący dojące
passive adjectival participle dojony dojona dojone dojeni dojone
contemporary adverbial participle dojąc
impersonal past dojono
verbal noun dojenie
1 or: będę doić, będziesz doić etc.

Further reading
  • doić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.