dociekać

Polish

Pronunciation

IPA(key): /dɔˈt͡ɕɛ.kat͡ɕ/

Verb

dociekać impf (perfective dociec)

  1. (intransitive) to investigate, to inquire

Conjugation
Conjugation of dociekać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive dociekać
present tense 1st dociekam dociekamy
2nd dociekasz dociekacie
3rd docieka dociekają
past tense 1st dociekałem dociekałam dociekaliśmy dociekałyśmy
2nd dociekałeś dociekałaś dociekaliście dociekałyście
3rd dociekał dociekała dociekało dociekali dociekały
future tense 1st będę dociekał1 będę dociekała1 będziemy dociekali1 będziemy dociekały1
2nd będziesz dociekał1 będziesz dociekała1 będziecie dociekali1 będziecie dociekały1
3rd będzie dociekał1 będzie dociekała1 będzie dociekało1 będą dociekali1 będą dociekały1
conditional 1st dociekałbym dociekałabym dociekalibyśmy dociekałybyśmy
2nd dociekałbyś dociekałabyś dociekalibyście dociekałybyście
3rd dociekałby dociekałaby dociekałoby dociekaliby dociekałyby
imperative 1st — dociekajmy
2nd dociekaj dociekajcie
3rd niech docieka niech dociekają
active adjectival participle dociekający dociekająca dociekające dociekający dociekające
passive adjectival participle dociekany dociekana dociekane dociekani dociekane
contemporary adverbial participle dociekając
impersonal past dociekano
verbal noun dociekanie
1 or: będę dociekać, będziesz dociekać etc.
  • dociekliwy

Further reading

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.