dnieć

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *dьněti.

Pronunciation

IPA(key): /dɲɛt͡ɕ/

Verb

dnieć impf

  1. (intransitive) to dawn

Conjugation
Conjugation of dnieć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive dnieć
present tense 1st dnieję dniejemy
2nd dniejesz dniejecie
3rd dnieje dnieją
past tense 1st dniałem dniałam dnieliśmy dniałyśmy
2nd dniałeś dniałaś dnieliście dniałyście
3rd dniał dniała dniało dnieli dniały
future tense 1st będę dniał1 będę dniała1 będziemy dnieli1 będziemy dniały1
2nd będziesz dniał1 będziesz dniała1 będziecie dnieli1 będziecie dniały1
3rd będzie dniał1 będzie dniała1 będzie dniało1 będą dnieli1 będą dniały1
conditional 1st dniałbym dniałabym dnielibyśmy dniałybyśmy
2nd dniałbyś dniałabyś dnielibyście dniałybyście
3rd dniałby dniałaby dniałoby dnieliby dniałyby
imperative 1st — dniejmy
2nd dniej dniejcie
3rd niech dnieje niech dnieją
active adjectival participle dniejący dniejąca dniejące dniejący dniejące
passive adjectival participle dniany dniana dniane dnieni dniane
contemporary adverbial participle dniejąc
impersonal past dniano
verbal noun dnienie
1 or: będę dnieć, będziesz dnieć etc.

Synonyms
  • świtać

Antonyms
  • zmierzchać

Further reading
  • dnieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.