diñar

Spanish

Etymology

Verb

diñar

  1. (colloquial) to give (something to someone); to hand over; pass on

Derived terms

Conjugation
        Conjugation of diñar (See Appendix:Spanish verbs)edit data
    infinitive diñar
    gerund diñando
    past participle masculine feminine
    singular diñado diñada
    plural diñados diñadas
    singular plural
    1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
    indicative yo tú
    vos    		 él/ella/ello
    usted    		 nosotros
    nosotras    		 vosotros
    vosotras    		 ellos/ellas
    ustedes
    present diño diñastú
    diñásvos    		 diña diñamos diñáis diñan
    imperfect diñaba diñabas diñaba diñábamos diñabais diñaban
    preterite diñé diñaste diñó diñamos diñasteis diñaron
    future diñaré diñarás diñará diñaremos diñaréis diñarán
    conditional diñaría diñarías diñaría diñaríamos diñaríais diñarían
    subjunctive yo tú
    vos    		 él/ella/ello
    usted    		 nosotros
    nosotras    		 vosotros
    vosotras    		 ellos/ellas
    ustedes
    present diñe diñestú
    diñésvos2    		 diñe diñemos diñéis diñen
    imperfect
    (ra)    		 diñara diñaras diñara diñáramos diñarais diñaran
    imperfect
    (se)    		 diñase diñases diñase diñásemos diñaseis diñasen
    future1 diñare diñares diñare diñáremos diñareis diñaren
    imperative — tú
    vos    		 usted nosotros
    nosotras    		 vosotros
    vosotras    		 ustedes
    affirmative diñatú
    diñávos    		 diñe diñemos diñad diñen
    negative no diñes no diñe no diñemos no diñéis no diñen
    • 1 Mostly obsolete form, now mainly used in legal jargon.
    • 2 Argentine and Uruguayan voseo prefers the tú form for the present subjunctive.
          Selected combined forms of diñaredit data

      These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.

      singular plural
      1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
      with infinitive diñar
      dative diñarme diñarte diñarle, diñarse diñarnos diñaros diñarles, diñarse
      accusative diñarme diñarte diñarlo, diñarla, diñarse diñarnos diñaros diñarlos, diñarlas, diñarse
      with gerund diñando
      dative diñándome diñándote diñándole, diñándose diñándonos diñándoos diñándoles, diñándose
      accusative diñándome diñándote diñándolo, diñándola, diñándose diñándonos diñándoos diñándolos, diñándolas, diñándose
      with informal second-person singular imperative diña
      dative díñame díñate díñale díñanos not used díñales
      accusative díñame díñate díñalo, díñala díñanos not used díñalos, díñalas
      with formal second-person singular imperative diñe
      dative díñeme not used díñele, díñese díñenos not used díñeles
      accusative díñeme not used díñelo, díñela, díñese díñenos not used díñelos, díñelas
      with first-person plural imperative diñemos
      dative not used diñémoste diñémosle diñémonos diñémoos diñémosles
      accusative not used diñémoste diñémoslo, diñémosla diñémonos diñémoos diñémoslos, diñémoslas
      with informal second-person plural imperative diñad
      dative diñadme not used diñadle diñadnos diñaos diñadles
      accusative diñadme not used diñadlo, diñadla diñadnos diñaos diñadlos, diñadlas
      with formal second-person plural imperative diñen
      dative díñenme not used díñenle díñennos not used díñenles, díñense
      accusative díñenme not used díñenlo, díñenla díñennos not used díñenlos, díñenlas, díñense
      This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.