distributus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of distribuō, from dis- and tribuō.

Participle

distribūtus m (feminine distribūta, neuter distribūtum); first/second declension

  1. divided, distributed

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative distribūtus distribūta distribūtum distribūtī distribūtae distribūta
Genitive distribūtī distribūtae distribūtī distribūtōrum distribūtārum distribūtōrum
Dative distribūtō distribūtae distribūtō distribūtīs distribūtīs distribūtīs
Accusative distribūtum distribūtam distribūtum distribūtōs distribūtās distribūta
Ablative distribūtō distribūtā distribūtō distribūtīs distribūtīs distribūtīs
Vocative distribūte distribūta distribūtum distribūtī distribūtae distribūta

References

  • distributus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • distributus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • distributus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.