dissimulans

Latin

Etymology

Present participle of dissimulō

Participle

dissimulāns m or f or n (genitive dissimulantis); third declension

  1. dissembling

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative dissimulāns dissimulāns dissimulantēs dissimulantia
Genitive dissimulantis dissimulantis dissimulantium dissimulantium
Dative dissimulantī dissimulantī dissimulantibus dissimulantibus
Accusative dissimulantem dissimulāns dissimulantēs, dissimulantīs dissimulantia
Ablative dissimulante, dissimulantī1 dissimulante, dissimulantī1 dissimulantibus dissimulantibus
Vocative dissimulāns dissimulāns dissimulantēs dissimulantia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.