dissentio

Latin

Etymology

From dis- + sentiō.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /disˈsen.ti.oː/, [dɪsˈsɛn.ti.oː]

Verb

dissentiō (present infinitive dissentīre, perfect active dissēnsī, supine dissēnsum); fourth conjugation

  1. I dissent, disagree or differ

Conjugation

   Conjugation of dissentiō (fourth conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present dissentiō dissentīs dissentit dissentīmus dissentītis dissentiunt
imperfect dissentiēbam dissentiēbās dissentiēbat dissentiēbāmus dissentiēbātis dissentiēbant
future dissentiam dissentiēs dissentiet dissentiēmus dissentiētis dissentient
perfect dissēnsī dissēnsistī dissēnsit dissēnsimus dissēnsistis dissēnsērunt, dissēnsēre
pluperfect dissēnseram dissēnserās dissēnserat dissēnserāmus dissēnserātis dissēnserant
future perfect dissēnserō dissēnseris dissēnserit dissēnserimus dissēnseritis dissēnserint
passive present dissentior dissentīris, dissentīre dissentītur dissentīmur dissentīminī dissentiuntur
imperfect dissentiēbar dissentiēbāris, dissentiēbāre dissentiēbātur dissentiēbāmur dissentiēbāminī dissentiēbantur
future dissentiar dissentiēris, dissentiēre dissentiētur dissentiēmur dissentiēminī dissentientur
perfect dissēnsus + present active indicative of sum
pluperfect dissēnsus + imperfect active indicative of sum
future perfect dissēnsus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present dissentiam dissentiās dissentiat dissentiāmus dissentiātis dissentiant
imperfect dissentīrem dissentīrēs dissentīret dissentīrēmus dissentīrētis dissentīrent
perfect dissēnserim dissēnserīs dissēnserit dissēnserīmus dissēnserītis dissēnserint
pluperfect dissēnsissem dissēnsissēs dissēnsisset dissēnsissēmus dissēnsissētis dissēnsissent
passive present dissentiar dissentiāris, dissentiāre dissentiātur dissentiāmur dissentiāminī dissentiantur
imperfect dissentīrer dissentīrēris, dissentīrēre dissentīrētur dissentīrēmur dissentīrēminī dissentīrentur
perfect dissēnsus + present active subjunctive of sum
pluperfect dissēnsus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present dissentī dissentīte
future dissentītō dissentītō dissentītōte dissentiuntō
passive present dissentīre dissentīminī
future dissentītor dissentītor dissentiuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives dissentīre dissēnsisse dissēnsūrus esse dissentīrī dissēnsus esse dissēnsum īrī
participles dissentiēns dissēnsūrus dissēnsus dissentiendus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
dissentiendī dissentiendō dissentiendum dissentiendō dissēnsum dissēnsū

Derived terms

Descendants

References

  • dissentio in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • dissentio in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • dissentio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • to hold the same views: idem sentire (opp. dissentire ab aliquo)
    • to disagree with a person: dissentire, dissidere ab or cum aliquo
    • to hold different views in politics: ab aliquo in re publica dissentire
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.