disseminans

Latin

Etymology

Present participle of dissēminō

Participle

dissēmināns m or f or n (genitive dissēminantis); third declension

  1. disseminating

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative dissēmināns dissēmināns dissēminantēs dissēminantia
Genitive dissēminantis dissēminantis dissēminantium dissēminantium
Dative dissēminantī dissēminantī dissēminantibus dissēminantibus
Accusative dissēminantem dissēmināns dissēminantēs, dissēminantīs dissēminantia
Ablative dissēminante, dissēminantī1 dissēminante, dissēminantī1 dissēminantibus dissēminantibus
Vocative dissēmināns dissēmināns dissēminantēs dissēminantia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.