disrupturus

Latin

Etymology

Future active participle of disrumpō

Participle

disruptūrus m (feminine disruptūra, neuter disruptūrum); first/second declension

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative disruptūrus disruptūra disruptūrum disruptūrī disruptūrae disruptūra
Genitive disruptūrī disruptūrae disruptūrī disruptūrōrum disruptūrārum disruptūrōrum
Dative disruptūrō disruptūrae disruptūrō disruptūrīs disruptūrīs disruptūrīs
Accusative disruptūrum disruptūram disruptūrum disruptūrōs disruptūrās disruptūra
Ablative disruptūrō disruptūrā disruptūrō disruptūrīs disruptūrīs disruptūrīs
Vocative disruptūre disruptūra disruptūrum disruptūrī disruptūrae disruptūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.