displicuitus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of displiceō

Participle

displicuitus m (feminine displicuita, neuter displicuitum); first/second declension

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative displicuitus displicuita displicuitum displicuitī displicuitae displicuita
Genitive displicuitī displicuitae displicuitī displicuitōrum displicuitārum displicuitōrum
Dative displicuitō displicuitae displicuitō displicuitīs displicuitīs displicuitīs
Accusative displicuitum displicuitam displicuitum displicuitōs displicuitās displicuita
Ablative displicuitō displicuitā displicuitō displicuitīs displicuitīs displicuitīs
Vocative displicuite displicuita displicuitum displicuitī displicuitae displicuita
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.