displicuiturus
Latin
Etymology
Future active participle of displiceō
Participle
displicuitūrus m (feminine displicuitūra, neuter displicuitūrum); first/second declension
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}
.
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | displicuitūrus | displicuitūra | displicuitūrum | displicuitūrī | displicuitūrae | displicuitūra | |
Genitive | displicuitūrī | displicuitūrae | displicuitūrī | displicuitūrōrum | displicuitūrārum | displicuitūrōrum | |
Dative | displicuitūrō | displicuitūrae | displicuitūrō | displicuitūrīs | displicuitūrīs | displicuitūrīs | |
Accusative | displicuitūrum | displicuitūram | displicuitūrum | displicuitūrōs | displicuitūrās | displicuitūra | |
Ablative | displicuitūrō | displicuitūrā | displicuitūrō | displicuitūrīs | displicuitūrīs | displicuitūrīs | |
Vocative | displicuitūre | displicuitūra | displicuitūrum | displicuitūrī | displicuitūrae | displicuitūra |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.