disjunctivus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /dis.junkˈtiː.wus/, [dɪs.jʊŋkˈtiː.wʊs]
Adjective
disjunctīvus (feminine disjunctīva, neuter disjunctīvum); first/second declension
- Alternative form of disiunctivus
Declension
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | disjunctīvus | disjunctīva | disjunctīvum | disjunctīvī | disjunctīvae | disjunctīva | |
Genitive | disjunctīvī | disjunctīvae | disjunctīvī | disjunctīvōrum | disjunctīvārum | disjunctīvōrum | |
Dative | disjunctīvō | disjunctīvae | disjunctīvō | disjunctīvīs | disjunctīvīs | disjunctīvīs | |
Accusative | disjunctīvum | disjunctīvam | disjunctīvum | disjunctīvōs | disjunctīvās | disjunctīva | |
Ablative | disjunctīvō | disjunctīvā | disjunctīvō | disjunctīvīs | disjunctīvīs | disjunctīvīs | |
Vocative | disjunctīve | disjunctīva | disjunctīvum | disjunctīvī | disjunctīvae | disjunctīva |
References
- disjunctivus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- disjunctivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.