discontinuans

Latin

Etymology

Present participle of discontinuō.

Participle

discontinuāns m, f, n (genitive discontinuantis); third declension

  1. disuniting, discontinuing

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative discontinuāns discontinuāns discontinuantēs discontinuantia
Genitive discontinuantis discontinuantis discontinuantium discontinuantium
Dative discontinuantī discontinuantī discontinuantibus discontinuantibus
Accusative discontinuantem discontinuāns discontinuantēs, discontinuantīs discontinuantia
Ablative discontinuante, discontinuantī1 discontinuante, discontinuantī1 discontinuantibus discontinuantibus
Vocative discontinuāns discontinuāns discontinuantēs discontinuantia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.