discontinuandus
Latin
Etymology
Future passive participle of discontinuō.
Participle
discontinuandus m (feminine discontinuanda, neuter discontinuandum); first/second declension
- which is to be disunited, discontinued
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | discontinuandus | discontinuanda | discontinuandum | discontinuandī | discontinuandae | discontinuanda | |
Genitive | discontinuandī | discontinuandae | discontinuandī | discontinuandōrum | discontinuandārum | discontinuandōrum | |
Dative | discontinuandō | discontinuandae | discontinuandō | discontinuandīs | discontinuandīs | discontinuandīs | |
Accusative | discontinuandum | discontinuandam | discontinuandum | discontinuandōs | discontinuandās | discontinuanda | |
Ablative | discontinuandō | discontinuandā | discontinuandō | discontinuandīs | discontinuandīs | discontinuandīs | |
Vocative | discontinuande | discontinuanda | discontinuandum | discontinuandī | discontinuandae | discontinuanda |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.