discolus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈdis.ko.lus/, [ˈdɪs.kɔ.ɫʊs]
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | discolus | discola | discolum | discolī | discolae | discola | |
Genitive | discolī | discolae | discolī | discolōrum | discolārum | discolōrum | |
Dative | discolō | discolae | discolō | discolīs | discolīs | discolīs | |
Accusative | discolum | discolam | discolum | discolōs | discolās | discola | |
Ablative | discolō | discolā | discolō | discolīs | discolīs | discolīs | |
Vocative | discole | discola | discolum | discolī | discolae | discola |
References
- discolus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.