discinctus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of discingō.

Participle

discinctus m (feminine discincta, neuter discinctum); first/second declension

  1. unfastened (of a belt), unbelted
  2. loose (of clothing)

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative discinctus discincta discinctum discinctī discinctae discincta
Genitive discinctī discinctae discinctī discinctōrum discinctārum discinctōrum
Dative discinctō discinctae discinctō discinctīs discinctīs discinctīs
Accusative discinctum discinctam discinctum discinctōs discinctās discincta
Ablative discinctō discinctā discinctō discinctīs discinctīs discinctīs
Vocative discincte discincta discinctum discinctī discinctae discincta

References

  • discinctus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • discinctus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • discinctus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.