direk

See also: dirèk

Turkish

Etymology

From Old Turkic tiregü‎ (tiregü), tirek‎ (tirek, “support, column”), from Proto-Turkic *dīre- (“to support”)[1]. More at terek, diremek.

Noun

direk (definite accusative direği, plural direkler)

  1. pillar, column
  2. pole, post
  3. mast
  4. beam

Declension
Inflection
Nominative direk
Definite accusative direği
Singular Plural
Nominative direk direkler
Definite accusative direği direkleri
Dative direğe direklere
Locative direkte direklerde
Ablative direkten direklerden
Genitive direğin direklerin
Possessive forms
Singular Plural
1st singular direğim direklerim
2nd singular direğin direklerin
3rd singular direği direkleri
1st plural direğimiz direklerimiz
2nd plural direğiniz direkleriniz
3rd plural direkleri direkleri
Predicative forms
Singular Plural
1st singular direğim direklerim
2nd singular direksin direklersin
3rd singular direk
direktir		 direkler
direklerdir
1st plural direkiz direkleriz
2nd plural direksiniz direklersiniz
3rd plural direkler direklerdir

Derived terms
  • orta direk
  • direkten dönmek

References
  1. Starostin, Sergei; Dybo, Anna; Mudrak, Oleg (2003) Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill: “*dīre-”
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.