diminuens

Latin

Etymology

Present participle of dīminuō.

Participle

dīminuēns m, f, n (genitive dīminuentis); third declension

  1. shattering; violating; diminishing

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative dīminuēns dīminuēns dīminuentēs dīminuentia
Genitive dīminuentis dīminuentis dīminuentium dīminuentium
Dative dīminuentī dīminuentī dīminuentibus dīminuentibus
Accusative dīminuentem dīminuēns dīminuentēs, dīminuentīs dīminuentia
Ablative dīminuente, dīminuentī1 dīminuente, dīminuentī1 dīminuentibus dīminuentibus
Vocative dīminuēns dīminuēns dīminuentēs dīminuentia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.