difficillimus
Latin
Adjective
difficillimus (superlative of difficilis)
- most or very difficult or troublesome
- most or very obstinate
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | difficillimus | difficillima | difficillimum | difficillimī | difficillimae | difficillima | |
Genitive | difficillimī | difficillimae | difficillimī | difficillimōrum | difficillimārum | difficillimōrum | |
Dative | difficillimō | difficillimae | difficillimō | difficillimīs | difficillimīs | difficillimīs | |
Accusative | difficillimum | difficillimam | difficillimum | difficillimōs | difficillimās | difficillima | |
Ablative | difficillimō | difficillimā | difficillimō | difficillimīs | difficillimīs | difficillimīs | |
Vocative | difficillime | difficillima | difficillimum | difficillimī | difficillimae | difficillima |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.