desiturus

Latin

Etymology

Future active participle of dēsinō.

Participle

dēsitūrus m (feminine dēsitūra, neuter dēsitūrum); first/second declension

  1. about to desist

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dēsitūrus dēsitūra dēsitūrum dēsitūrī dēsitūrae dēsitūra
Genitive dēsitūrī dēsitūrae dēsitūrī dēsitūrōrum dēsitūrārum dēsitūrōrum
Dative dēsitūrō dēsitūrae dēsitūrō dēsitūrīs dēsitūrīs dēsitūrīs
Accusative dēsitūrum dēsitūram dēsitūrum dēsitūrōs dēsitūrās dēsitūra
Ablative dēsitūrō dēsitūrā dēsitūrō dēsitūrīs dēsitūrīs dēsitūrīs
Vocative dēsitūre dēsitūra dēsitūrum dēsitūrī dēsitūrae dēsitūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.